کریستیانو رونالدو از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد پرش به: ناوبری، جستجو برای افراد دیگری با این نام رونالدو (ابهام‌زدایی) را ببینید. کریستیانو رونالدو شناسنامه نام کامل کریستیانو رونالدو دوس سانتوس آویرو زادروز ۵ فوریهٔ ۱۹۸۵ (۲۸ سال) زادگاه فونچال، مادیرا، پرتغال قد ۱٫۸۶ متر (۶ پا ۱ اینچ)[۱] پست مهاجم اطلاعات باشگاهی باشگاه کنونی رئال مادرید شمارهٔ پیراهن ۷ باشگاه‌های جوانان ۱۹۹۳–۱۹۹۵ آندورینها ۱۹۹۵–۱۹۹۷ دیپورتیوو ناسیونال ۱۹۹۷–۲۰۰۲ اسپورتینگ باشگاه‌های حرفه‌ای* سال‌ها باشگاه‌ها بازی† (گل)† ۲۰۰۲–۲۰۰۳ اسپورتینگ ۲۵ (۳) ۲۰۰۳–۲۰۰۹ منچستر یونایتد ۱۹۶ (101) ۲۰۰۹– رئال مادرید ۱۳۵ (۱۴۶) تیم ملی‡ ۲۰۰۱–۲۰۰۲ پرتغال زیر ۱۷ سال ۹ (۶) ۲۰۰۲–۲۰۰۳ پرتغال زیر ۲۰ سال ۵ (۳) ۲۰۰۳ پرتغال زیر ۲۱ سال ۶ (۱) ۲۰۰۴ پرتغال زیر ۲۳ سال ۳ (۱) ۲۰۰۳– پرتغال ۱۰۲ (۳۸) *تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است و آمار به روز شده در تاریخ ۶ مه ۲۰۱۳. ‡ آمار بازی‌ها و گل‌های ملی به‌روز شده در تاریخ ۱۶ مارس ۲۰۱۳
کریستیانو رونالدو دوس سانتوس آویرو (به پرتغالی: Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro؛ زادهٔ ۵ فوریه ۱۹۸۵؛ ۲۸ سال)،[۲] فونچال) که معمولاً با نام کریستیانو رونالدو شناخته می‌شود، مهاجم فوتبالیست اهل پرتغال است که در تابستان سال ۲۰۱۰ به باشگاه فوتبال رئال مادرید پیوست و هم‌اکنون کاپیتان تیم ملی فوتبال پرتغال است. رونالدو گران‌قیمت‌ترین فوتبالیست تاریخ جهان است که رئال مادرید برای خرید او، مبلغ ۸۰ میلیون پوند (۹۴ میلیون یورو) به باشگاه فوتبال منچستر یونایتد پرداخت‌کرد و او را کاملترین بازیکن نسل فعلی فوتبال جهان نامیدند.[۳]
او از بچگی برای تیم محلی آندورینها بازی می‌کرد. سپس به باشگاه فوتبال ناسیونال مادیرا پیوست و پس از آن، عصر تازه‌ای از فوتبال را با اسپورتینگ لیسبون آغاز کرد. او برای نخستین‌بار در سال ۲۰۰۱ به تیم بزرگسالان راه‌یافت. پس از گذراندن این فصل، با باشگاه فوتبال منچستر یونایتد با مبلغ حدود ۱۲ میلیون پوند قرارداد امضاکرد. وی تا سال ۲۰۰۹ با شیاطین سرخ هم‌بازی بود و چندین بار جام حذفی و لیگ برتر انگلستان را با آنان فتح‌کرد. او با شیاطین سرخ قهرمان لیگ قهرمانان اروپا، جام خیریه انگلستان و جام باشگاه‌های جهان و هم‌چنین برندهٔ جایزهٔ انفرادی کفش طلای اروپا شد و آرزوی چهل‌سالهٔ منچستر را برآورده‌کرد.[۴][۵] رونالدو در فصل ۰۸–۲۰۰۷، با ۴۲ گل در طول فصل، رکورد ۴۰ سالهٔ تاریخ باشگاه که دست جورج بست با ۳۳ گل بود را شکست.[۶] در همان سال، کفش طلای اروپا را با هشت امتیاز جلوتر از مهاجم اسپانیایی، دنیل گویزا کسب‌کرد.[۷]
رئال مادرید در تابستان سال ۲۰۰۹ با قراردادی ۹۴ میلیون یورویی، با رونالدو به‌توافق رسید و رکورد گران‌قیمت‌ترین فوتبالیست جهان را شکست. بزرگ‌ترین موفقیت او در باشگاه جدید خود، فتح لا لیگا بوده‌است. او در فصل ۱۱–۲۰۱۰، رکورد ۴۰ گل تلمو زارا و ۳۸ گل هوگو سانچز در یک فصل رئال را شکست. او با به‌ثمر رساندن ۵۱ گل در یک فصل، رکورد تاریخ باشگاه که دست فرانس پوشکاش با ۴۹ گل بوده‌است را شکست.
رونالدو در سال ۲۰۰۳ به تیم ملی پرتغال راه‌یافت و در سال ۲۰۱۰، کاپیتانی تیم ملی‌اش را بر عهده‌گرفت. او ۹۸ بازی در تیم ملی پرتغال بازی‌کرده و ۳۷ گل به‌ثمر رسانده‌است. موفق‌ترین سال‌های حضور او در تیم ملی، سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۶ بوده‌است که در آن سال‌ها پرتغال نایب قهرمان جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴ و چهارم جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان شده‌است. رونالدو آمیزه ای از سرعت، قدرت بدنی، شوت های پر قدرت و تک‌نیک است، او سریعترین بازیکن جهان است و رکوردار بلندترین پرش در بین فوتبالیست های جهان است.[۸] [۹] محتویات ۱ زندگی۲ زندگی حرفه‌ای ۲.۱ آغاز۲.۲ اسپورتینگ لیسبون۲.۳ منچستر یونایتد ۲.۳.۱ ۲۰۰۵–۲۰۰۳۲.۳.۲ ۲۰۰۷–۲۰۰۶۲.۳.۳ ۲۰۰۸–۲۰۰۷۲.۳.۴ ۲۰۰۹–۲۰۰۸ ۲.۴ رئال مادرید ۲.۴.۱ ۲۰۱۰–۲۰۰۹۲.۴.۲ ۲۰۱۱–۲۰۱۰۲.۴.۳ ۲۰۱۲–۲۰۱۱۲.۴.۴ ۲۰۱۳–۲۰۱۲ ۳ تیم ملی ۳.۱ جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴۳.۲ جام جهانی ۲۰۰۶۳.۳ جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸۳.۴ جام جهانی ۲۰۱۰۳.۵ جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲۳.۶ ۲۰۱۲–۲۰۰۶۳.۷ گل‌های ملی ۴ زندگی شخصی۵ آمار و ارقام ۵.۱ آمار باشگاهی۵.۲ آمار ملی۵.۳ آمار کلی ۶ جوایز ۶.۱ تیم ملی پرتغال۶.۲ اسپورتینگ لیسبون۶.۳ منچستر یونایتد۶.۴ رئال مادرید۶.۵ انفرادی ۷ جستارهای وابسته۸ یادداشت۹ پانویس۱۰ پیوند به بیرون زندگی
کریستیانو رونالدو دوس سانتوس آویرو (۵ فوریه ۱۹۸۵، فونچال) کوچک‌ترین فرزند خوزه دینیس آویرو و ماریا دولورس دوس سانتوس آویرو است. او برادری به‌نام هوگو و دوخواهر به‌نام‌های الما و لیلیانا کاتیا دارد.[۲][۱۰] پدرش نام رونالدو را از روی نام رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا در آن زمان، رونالد ریگان برگرفته‌است؛ زیرا او بازیگر موردعلاقهٔ پدرش بوده‌است. او هنگامی که ۲۵ سال داشت، حضانت یک پسر آمریکایی را که نام مادرش ذکر نشده‌است، برعهده‌گرفت.[۱۱] زندگی حرفه‌ای آغاز
رونالدو برای نخستین‌بار در هشت‌سالگی برای باشگاه فوتبال آندورینها توپ‌زد؛ باشگاهی که پدرش مدیر تدارکات آن بوده‌است. در سال ۱۹۹۵، در ده‌سالگی به باشگاه ناسیونال مادیرا پیوست و موفق به کسب عنوان قهرمانی لیگ جوانان شد.[۱۲] پس از آن با اسپورتینگ لیسبون قرارداد امضاکرد. هیچ اطلاعات دقیقی از مبلغ قرارداد او با اسپورتینگ در دست رهبران باشگاه و عموم مردم نیست.[۱۳] اسپورتینگ لیسبون
او در آکادمی اسپورتینگ لیسبون پیوست، در مجموعه ورزشی آلکوچته آموزش‌دید. او تنها فوتبالیست پرتغالی است که در رده‌های سنی نوجوانان، زیر ۱۶ سال، زیر ۱۷ سال و زیر ۱۸ سال بازی‌کرده و در نخستین حضور خود در «تیم ب» بازی داده‌شد.[۱۴] او در نخستین بازی لیگ خود در ردهٔ زیر ۱۶ سال، دوگل به باشگاه فوتبال موریرنز زد. او در تیم ملی زیر ۱۷ سال نیز به‌خوبی ایفای نقش کرده‌است.
او در ۱۵ سالگی گرفتار بیماری قلبی شد و به‌نظر می‌رسید که باید فوتبال را کنار می‌گذاشت. باشگاه از او و خانواده‌اش پشتیبانی‌کردند و رونالدو زیر یک عمل جراحی با لیزری حساس قرار گرفت و مشکلش حل‌شد و دوباره به فوتبال بازگشت.[۱۵]
او در سال ۲۰۰۳ قصد ورود به باشگاه فوتبال بارسلونا را داشت.[۱۶] اما سرانجام به منچستر یونایتد پیوست و الکس فرگوسن او را به یک اسطورهٔ فوتبالیست تبدیل‌کرد.[۱۷] منچستر یونایتد ۲۰۰۵–۲۰۰۳ رونالدو در بازی مقابل چلسی در آوریل ۲۰۰۶
رونالدو در فصل ۰۴–۲۰۰۳ با مبلغ ۱۲ میلیون پوند به باشگاه فوتبال منچستر یونایتد پیوست. او نخستین فوتبالیست پرتغالی این باشگاه بود.[۱۸] او قصد داشت در منچستر پیراهن شمارهٔ ۲۸ را بپوشد، اما الکس فرگوسن درخواست او را نپذیرفت و گفت:«تو باید پیراهن شمارهٔ ۷ را بپوشی که پیش از این، بازیکنان افسانه‌ای باشگاه از جمله جورج بست، برایان رابسون، اریک کانتونا و دیوید بکهام آن را می‌پوشیدند و این برای تو یک افتخار است. »[۱۹]
او در نخستین مسابقهٔ خود در منچستر، ۶۰ دقیقه مقابل بولتون واندررز بازی‌کرد. وی نخستین گل خود در این باشگاه در ماه نوامبر، در یک ضربهٔ آزاد مقابل پورتسموث به‌ثمر رساند. پس از ماه نوامبر، رونالدو هزارمین گل تاریخ باشگاه مقابل میدلزبورو به‌ثمر رساند؛ اگرچه منچستر در این بازی به‌شدت شکست‌خورد.[۲۰] ۲۰۰۷–۲۰۰۶ رونالدو در منچستر یونایتد در فصل ۰۷–۲۰۰۶
در نوامبر و دسامبر ۲۰۰۶، رونالدو به‌عنوان بازیکن برتر ماه لیگ انگلستان برگزیده‌شد. او پس از دنیس برکمپ و رابی فاولر سومین بازیکن تاریخ لیگ انگلستان است که دوماه متوالی به‌عنوان بازیکن برتر برگزیده شده‌است.[۲۱][۲۲]
در فصل بهار سال ۲۰۰۷، خبر ورود رونالدو به رئال مادرید منتشر گردید. رئال آماده بود تا ۸۰ میلیون یورو برای خرید او پرداخت‌کند.[۲۳] با این حال، او پیشنهاد رئال را نپذیرفت و قراردادی معادل ۱۲۰ هزار یورو به‌شکل هفتگی با منچستر تمدید کرد. او گران‌قیمت‌ترین بازیکن تاریخ باشگاه منچستر یونایتد بوده‌است.[۲۴][۲۵]
در این فصل، جوایزی از جمله بازیکن جوان سال به او اهدا گردید. طرفداران منچستر، او را بهترین در جهان فوتبال می‌دانستند.[۲۶] ۲۰۰۸–۲۰۰۷ رونالدو و ریو فردیناند در حال جشن‌گرفتن پس از گل
در فصل ۰۸–۲۰۰۷، رونالدو با خطایی که بر روی ریچارد هیوز انجام‌داد، کارت قرمز گرفت و از سه‌بازی بعدی منچستر محروم‌شد.[۲۷][۲۸] در بازی منچستر و اسپورتینگ لیسبون در لیگ قهرمانان اروپا ۰۸–۲۰۰۷، هردوگل منچستر را رونالدو به‌باشگاه پیشین خود زد.[۲۹]
در ماه دسامبر همین سال، توپ طلای فوتبال به ریکاردو کاکا داده‌شد و رونالدو بر جایگاه دوم ایستاد؛ اما لیونل مسی را پشت سر گذاشت و او سوم شد.[۳۰][۳۱]
در ۱۲ ژانویه، باشگاه فوتبال نیوکاسل یونایتد با نتیجه ۰–۶ از منچستر یونایتد شکست‌خورد که گل نخست را رونالدو به‌ثمر رساند.[۳۲] او در این فصل در لیگ قهرمانان اروپا، در ۱۱ بازی، ۸ گل به‌ثمر رساند.[۳۳] در مرحلهٔ یک‌هشتم نهایی این جام میان منچستر و المپیک لیون، شخصی ناشناس از هواداران لیون مداوم بر روی صورت رونالدو و وین رونی لیزر سبز می‌انداخت و یوفا پرونده‌ای علیه لیون درست‌کرد.[۳۴] در نتیجه، لیون را ۵۰۰۰ فرانک سوئیس مجازات‌کرد.[۳۵]
در ۱۹ مارس، رونالدو نخستین‌بار در بازی با بولتون واندررز، بازوبند کاپیتانی منچستر را بر بازو بست. این بازی با پیروزی ۰–۲ منچستر خاتمه‌یافت که هر دو گل را رونالدو به‌ثمر رساند.[۳۶] او با به‌ثمر رساندن ۳۳ گل در این فصل، رکورد جورج بست با ۳۲ گل را شکست.[۳۷]
در پایان فصل، او کفش طلای اروپا را به‌دست آورد و با هشت امتیاز بیشتر نسبت به دنیل گویزا، بر جایگاه نخست ایستاد.[۳۸]
منچستر در دیدار پایانی لیگ قهرمانان اروپا ۰۸–۲۰۰۷ با باشگاه فوتبال چلسی بازی‌کرد. منچستر در آغاز، بازی را به‌دست گرفت و گل نخست را به‌ثمر رساند؛ چلسی گل تساوی را زد و نود دقیقه با تساوی ۱–۱ دو تیم خاتمه‌یافت. سی دقیقهٔ وقت‌های اضافه نیز بدون گل سپری‌شد و بازی به ضربات پنالتی کشیده‌شد. رونالدو نخستین کسی بود که پنالتی را وارد دروازه‌نکرد؛ جان تری و نیکولا آنلکا پنالتی‌هایشان را گل‌نکردند و در پایان، منچستر قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد.[۳۹] در پایان فصل، با حساب همهٔ مسابقات، او ۴۲ گل به‌ثمر رسانده‌است که هنوز هم در زندگی حرفه‌ای او یک رکورد محسوب می‌شود. رکورد بهترین گلزن منچستر در یک فصل، دست دنیس لا است که رونالدو موفق‌نشد این رکورد را بشکند.[۴۰] ۲۰۰۹–۲۰۰۸ رونالدو در بازی با لیورپول. مقابل او آلبرت ریرا دیده می‌شود.
اسکای اسپورت در ۵ ژوئن گزارش‌دادند:«رئال مادرید با قیمت سال گذشته باری دیگر به رونالدو پیشنهاد پیوستن به کهکشانی‌های مادریدی را داد. »[۴۱] بنابراین، منچستر یونایتد این درخواست غیرقانونی رئال را به فیفا گزارش‌داد.[۴۲][۴۳] حدس‌ها و گمانه‌زنی‌ها در ۶ اوت به پایان‌رسید؛ هنگامی که رونالدو اعلام‌کرد که تنها یک سال دیگر در منچستر خواهد ماند.[۴۴]
در اوایل سال، او به‌دلیل مصدومیت مچ پا سفر به آمستردام را از دست‌داد.[۴۵] در ۱۷ سپتامبر، مصدومیت او رفع‌شد و در بازی با ویارئال در لیگ قهرمانان اروپا، جایگزین پارک جی سونگ شد.[۴۶] در روز ۲۴ سپتامبر، نخستین گل خود در لیگ را مقابل میدلزبورو به‌ثمر رساند.
در ۱۵ نوامبر، او ۱۰۰مین و ۱۰۱مین گل خود در منچستر را مقابل استوک سیتی به‌ثمر رساند و در پیروزی ۰–۵ منچستر سهیم‌بود و این روز را جشن‌گرفت.[۴۷] او با سه‌رقمی‌شدن تعداد گل‌های خود در این باشگاه، در فهرست ماندگارترین بازیکنان منچستر قرار گرفت.[۴۸] در ۲ دسامبر، توپ طلای اروپا به او تعلق‌گرفت و با کسب ۴۴۶ امتیاز در مجموع و ۱۶۵ امتیاز بالاتر از لیونل مسی، بر جایگاه نخست ایستاد. پیش از او، واپسین کسی که توپ طلای اروپا را به‌دست آورده‌بود، جورج بست بود که این موفقیت را در سال ۱۹۶۸ به‌دست آورده‌بود.[۴۹]
او در روز ۸ ژانویه، با خودروی فراری خود تصادفی جدی داشت و جلوی خودرو به‌کلی از بین رفت؛ اما آسیبی به وی نرسید. چهار روز بعد، او به‌عنوان بازیکن سال فوتبال جهان برگزیده‌شد؛[۵۰] افتخاری که پیش از او واپسین‌بار برای پرتغال، لوئیس فیگو در سال ۲۰۰۱ کسب کرده‌بود.[۵۱]
او نخستین گل خود در این فصل لیگ قهرمانان اروپا را مقابل اینترمیلان در مرحلهٔ یک‌هشتم نهایی به‌ثمر رساند.[۵۲] در مرحلهٔ بعد، از فاصلهٔ ۴۰ متری به پورتو پرتغال گل‌زد و به یکی از بهترین گل‌هایش در زندگی حرفه‌ای تبدیل‌شد و هم‌چنین، جایزه پوشکاش فیفا را دریافت‌کرد.[۵۳][۵۴] منچستر دوباره به مرحلهٔ پایانی رسید؛ اما ۰–۲ از بارسلونا شکست‌خورد و نایب‌قهرمان شد.[۵۵]
در ۱۱ ژوئن، منچستر یونایتد پیشنهاد بی قید و شرط ۸۰ میلیون پوندی رئال مادرید را پذیرفت و رونالدو به کهکشانی‌های مادریدی پیوست.[۵۶] رونالدو پس از رفتن به رئال مادرید دربارهٔ الکس فرگوسن گفت: «الکس فرگوسن، پدر من در ورزش بوده‌است، یکی از مهم ترین عوامل موثر در زندگی من است. »[۵۷][۵۸] رئال مادرید ۲۰۱۰–۲۰۰۹ رونالدو در شهرآورد مادرید در بازی با اتلتیکو مادرید. مقابل او دیگو فورلان دیده می‌شود.
من چیزی جز ستایش این پسر ندارم که بهترین فوتبالیست جهان است و از ریکاردو کاکا و لیونل مسی بهتر است. او در فوتبال از همه جلوتر است و مشارکت باورنکردنی، گل‌های باورنکردنی و آمار باورنکردنی دارد. او برای گلزنی تلاش می‌کند و به‌سوی آن گام بر می‌دارد. او در کل حیرت‌انگیز است. الکس فرگوسن، سرمربی رونالدو در منچستر یونایتد، در ژوئیه ۲۰۰۹[۵۹]
در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹، باشگاه فوتبال رئال مادرید تأیید کرد که رونالدو در ۱ ژوئیه به این باشگاه خواهد پیوست. رونالدو شش سال با این باشگاه قرارداد امضا کرده‌است.[۶۰] این باشگاه هر فصل ۱۳ میلیون یورو و در مجموع شش سال، ۹۴ میلیون یورو به او پرداخت خواهدکرد و قیمت خروج او از رئال ۱ میلیارد یورو تعیین‌شده که یک رکورد است.[۶۱][۶۲] طی مراسم استقبال از او در ۶ ژوئیه، ۸۰ هزار نفر به ورزشگاه سانتیاگو برنابئو آمدند که این تعداد استقبال‌کننده نیز یک رکورد به‌شمار می‌رود. این تعداد استقبال‌کننده، رکورد ورود دیگو آرماندو مارادونا به باشگاه فوتبال ناپولی را شکست. پیش از این، رکورد استقبال‌کنندگان مادریدی دست خاویر ساویولا بوده‌است.[۶۳][۶۴][۶۵][۶۶]
برای آماده‌سازی رونالدو در رئال، یک بازی میان رئال و شامروک روورز انجام‌گرفت. این بازی با گل دقایق پایانی کریم بنزما پایان‌یافت. رونالدو نخستین گلش در باشگاه جدید خود را مقابل باشگاه فوتبال ال‌دی‌یو کیتو در اکوادور به‌ثمر رساند.[۶۷] نخستین گل او در لا لیگا، مقابل باشگاه فوتبال دپورتیوو لاکرونیا بود و گل دوم باشگاهش را به‌ثمر رساند.[۶۸] او فصل خوبی را با رئال در لیگ قهرمانان اروپا ۱۰–۲۰۰۹ تجربه‌کرد و در مرحلهٔ گروهی، دوبار در ضربهٔ آزاد به باشگاه زوریخ گل‌زد و در پایان، رئال بازی را ۲–۵ برد.[۶۹] این دوگل، نخستین گل‌های او در رئال در لیگ قهرمانان اروپا بوده‌است. سپس با به‌ثمر رساندن دوگل مقابل ویارئال، رکورد تعداد گل‌های باشگاه را شکست.[۷۰] [۷۱] در بازی بعدی لیگ قهرمانان اروپا، دوگل را مقابل باشگاه فوتبال المپیک مارسی به‌ثمر رساند.[۷۲] سپس دچار آسیب‌دیدگی مچ پا شد و به‌سختی مقابل باشگاه سویا بازی‌کرد.[۷۳]
در ماه اکتبر، در بازی با تیم ملی فوتبال مجارستان در مسابقات مقدماتی جام جهانی، دوباره مچ پای او آسیب‌دید و نتوانست تا ماه نوامبر فوتبال بازی‌کند.[۷۴] او هم‌چنین در بازی ال کلاسیکو که رئال بازی را ۰–۱ به بارسلونا واگذار کرد، از مصدومیت مچ پا رنج می‌برد.[۷۵] رئال در این فصل در لا لیگا به مقام دوم رسید و در یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا از المپیک لیون شکست‌خورد و نتوانست به مرحلهٔ یک‌چهارم نهایی راه پیداکند.[۷۶] ۲۰۱۱–۲۰۱۰ رونالدو در بازی با تاتنهام هاتسپر در لیگ قهرمانان اروپا. مقابل او، گرت بیل دیده می‌شود.
با خروج رائول گونزالس از رئال، پیراهن شمارهٔ ۷ این باشگاه به رونالدو واگذار شد.[۷۷] در ۲۳ اکتبر، او رکورد فردی خود را در بازی مقابل ریسینگ سانتاندر افزایش‌داد و چهار بار گلزنی‌کرد.[۷۸][۷۹] رکورد تعداد گل‌های او در یک ماه، ۱۱ است که سه‌گل را نیز در لیگ قهرمانان اروپا به‌ثمر رسانده‌است. پیش از شکست سنگین ۰–۵ رئال در ال کلاسیکو، او برای دومین بار اتلتیک بیلبائو را هت‌تریک کرد.[۸۰] رئال هم‌چنین در مسابقات کوپا دل ری ۱۱–۲۰۱۰، باشگاه لوانته را ۰–۸ شکست‌داد.[۸۱]
رئال در این فصل، آغاز موفقی‌داشت و چندین رکورد باشگاه را شکست.[۸۲][۸۳] رئال فصل جدید لا لیگا را با پیروزی مقابل ختافه و ویارئال آغاز نمود. رونالدو در بازی مقابل ویارئال، روی پاس ریکاردو کاکا، رئال را به‌گل رساند.[۸۴][۸۵] بعدها، آمار گلزنی او بارها افزایش و کاهش‌یافت.[۸۶] در ۳ مارس، او باشگاه مالاگا را هت‌تریک کرد و طی یک جراحی جزئی، مجبور شد دو هفته فوتبال بازی‌نکند. در ماه آوریل، او باری دیگر به فوتبال بازگشت و در پایان ماه، چهلمین گل فصل خود را به‌ثمر رساند. سپس در مسابقهٔ پایانی جام حذفی اسپانیا، رئال با تک گل رونالدو بارسلونا را شکست‌داد و قهرمان جام حذفی شد.[۸۷] در هر دو وب‌گاه اینترنتی مارکا و رئال مادرید، رأی‌دهندگان او را به‌عنوان برترین گلزن سال برگزیدند.[۸۸][۸۹] رونالدو با به‌ثمر رساندن چهل گل در لا لیگا، رکوردهای تلمو زارا و هوگو سانچز با ۳۸ گل را شکست. در طول این فصل، رونالدو ۵۳ گل در مجموع مسابقات به‌ثمر رساند و رکورد تاریخ باشگاه با ۴۹ گل توسط فرانس پوشکاش را شکست.[۹۰] ۲۰۱۲–۲۰۱۱ رونالدو در بازی با آژاکس آمستردام در لیگ قهرمانان اروپا
ژوزه مورینیو، سرمربی رئال مادرید، در ماه مه ۲۰۱۲ گفته‌است: « رونالدو عالی و حیرت‌انگیز است و من او را با لیونل مسی مقایسه نخواهم‌کرد. به نظر من امسال رونالدو بهتر از مسی بوده‌است.[۹۱] »
رئال مادرید در سال‌های گذشته برای آماده‌سازی خود با باشگاه‌های ایالات متحده آمریکا بازی می‌کرده‌است. رونالدو در هر دو بازی با لس‌آنجلس گلکسی و گوادالاخارا گلزنی‌کرد؛ به‌ویژه این که سه‌بار به گوادالاخارا گل‌زد و هت‌تریک کرد.[۹۲][۹۳] او در ۲۳ و ۲۹ اوت در سوپرجام فوتبال اسپانیا، دوگل مقابل باشگاه فوتبال بارسلونا به‌ثمر رساند.[۹۴] سرانجام لا لیگا در ۲۸ اوت با بازی رئال مادرید و رئال ساراگوسا آغاز گردید.[۹۵]
در ۲۴ سپتامبر، او نهمین هت‌تریک خود در رئال را مقابل رایو والکانو به‌عمل آورد. در ۲۲ اکتبر، باری دیگر مقابل مالاگا هت‌تریک کرد. با پیروزی ۱–۷ رئال مقابل اوساسونا در ۶ نوامبر، ثابت‌شد که گارد سلطنتی نیمه‌راه قهرمانی را رفته‌است.[۹۶] در ۲۶ نوامبر، رونالدو دوبار در دربی مادرید مقابل اتلتیکو مادرید گلزنی‌کرد. او یکی از سه‌نامزد پایانی کسب توپ طلای فوتبال بود، اما در پایان لیونل مسی این توپ را به‌دست آورد. نامزد دیگر این توپ، ژاوی هرناندز بود. رونالدو یک‌صدمین گل رسمی خود در رئال را مقابل لیون به‌ثمر رساند.[۹۷]
رونالدو هم‌اکنون از بهترین و سریعترین فوتبالیست‌های جهان است و قهرمانی در لا لیگا ۱۲–۲۰۱۱ را با رئال مادرید تجربه‌کرد. رونالدو در پایان کار خود در رئال مادرید گفته‌است:«من دوست دارم تا آخر عمرم در رئال مادرید بمانم و ۱۰ سال دیگر با رئال مادرید قرار داد امضا کنم. »[۹۸][۹۹] ۲۰۱۳–۲۰۱۲
در ۲۳ اوت ۲۰۱۲، رونالدو نخستین گل در فصل را مقابل بارسلونا در ورزشگاه نیوکمپ طی یکی دیگر از بازی‌های ال کلاسیکو به‌ثمر رساند.[۱۰۰] در بازی برگشت که در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو انجام می‌گرفت، رئال با گل رونالدو بازی را ۱–۲ برد و قهرمان سوپرکوپا د اسپانیا شد. رکورد رونالدو آن‌زمان درمورد گلزنی در پنج بازی متوالی ال کلاسیکو با رکورد ایوان زامورانو برابری می‌کند.[۱۰۱] او جهت کسب جایزه بهترین بازیکن سال اروپا در فصل ۱۲–۲۰۱۱، رقابت تنگاتنگی با لیونل مسی داشت؛ در حالی که آندرس اینیستا این جایزه را به‌دست آورد.[۱۰۲]
در ۲ سپتامبر ۲۰۱۲، رونالدو گلی که مقابل گرانادا به‌ثمر رساند، ۲۰۰مین گل او در لیگ‌های برتر انگلستان، لا لیگا و لیگ برتر پرتغال محسوب می‌شود. وی افزود:«من طی ۱۴۹ بازی که در رئال انجام داده‌ام، ۱۵۰ گل به‌ثمر رسانده‌ام. » او یکی از بهترین گلزنان تاریخ باشگاه فوتبال رئال مادرید در همهٔ مسابقات به‌شمار می‌رود. او در یکی از بازی‌هایش در این فصل، با برخورد به هم‌باشگاهی خود، گونسالو ایگواین، گرفتار مصدومیت جزئی ران شد.[۱۰۳]
پس از بازی، رونالدو ادعا کرد که از موضوع حرفه‌ای‌بودن خود ناخشنود است و به‌دلیل ۱۴۹مین و ۱۵۰مین گل خود در این باشگاه، جشن‌گرفت.[۱۰۴] چند تن از هم‌باشگاهی‌های او ادعا می‌کنند که رونالدو به‌شدت از باشگاه و اعضای آن پشتیبانی می‌کند.[۱۰۵][۱۰۶][۱۰۷] نمایندهٔ او، خورخه مندس، اصرار دارد که رونالدو بازی در رئال مادرید را ناخشنود می‌داند.[۱۰۸] رونالدو این موضوع را رد کرد و ادعا کرد که میل به یک قرارداد جدید با این باشگاه دارد.[۱۰۹] رئیس باشگاه رئال مادرید، فلورنتینو پرز، ادعا کرده‌است که رونالدو قصد ترک باشگاه را ندارد و به دلایلی دیگر ناخشنود است.[۱۱۰] رئیس پیشین بارسلونا، خوآن لاپورتا، اظهار داشت که رونالدو تحت فشار است و پس از انجام بازی‌های ملی، بیشتر بر روی موفقیت‌های خود در باشگاه متمرکز شده‌است.[۱۱۱] [۱۱۲][۱۱۳] سرمربی رئال مادرید، ژوزه مورینیو می‌گوید:«اگرچه رونالدو پر از غم و اندوه‌است، اما نقش خود را برای من به‌عنوان یک بازیکن به‌طور کامل بازی می‌کند[۱۱۴] و برگزیدن آندرس اینیستا به‌عنوان بازیکن سال اروپا، یکی از دلایل ناخشنودی او است. »[۱۱۵]
در ۱۵ سپتامبر، رونالدو فرصت مهمی را در بازی مقابل سویا از دست داد و رئال بازی را ۰–۱ به سویا واگذار کرد.[۱۱۶] در ۱۸ سپتامبر، او نخستین گل خود در لیگ قهرمانان اروپا را مقابل منچستر سیتی به‌ثمر رساند و رئال بازی را ۲–۳ از منچستر سیتی برد.[۱۱۷] در ۳۰ سپتامبر، رونالدو باری دیگر در لا لیگا، این بار مقابل دپورتیوو لاکرونیا هت‌تریک کرد و بازی با پیروزی ۱–۵ رئال به‌پایان رسید.[۱۱۸][۱۱۹] در روز ۴ اکتبر، رونالدو باری دیگر در لیگ قهرمانان اروپا مقابل آژاکس آمستردام هت‌تریک کرد و رئال بازی را ۱–۴ برد.[۱۲۰] در هفتهٔ بعد، رونالدو دوگل در ورزشگاه نیوکمپ به بارسلونا زد و بازی با نتیجهٔ ۲–۲ به‌پایان رسید. دوگل بارسلونا را نیز لیونل مسی به‌ثمر رساند. رونالدو هم‌اکنون تنها بازیکنی است که توانسته‌است در ۶ بازی متوالی ال کلاسیکو، گل بزند.[۱۲۱] در ۲۴ اکتبر ۲۰۱۲، او پنجمین گل خود در لیگ قهرمانان اروپا را مقابل بروسیا دورتموند به‌ثمر رساند. این بازی با شکست ۱–۲ رئال مقابل دورتموند به‌پایان رسید.[۱۲۲] در ۲۸ اکتبر ۲۰۱۲، او در پیروزی ۰–۵ رئال مادرید مقابل رئال مایورکا نیز گل دوم و چهارم رئال را به‌ثمر رساند.[۱۲۳] تیم ملی
رونالدو در نخستین بازی ملی خود در تاریخ ۲۰ اوت ۲۰۰۳ در برابر تیم ملی فوتبال قزاقستان بازی‌کرد.[۱۲۴] او در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴ پرتغال، دوگل برای تیم ملی خود به‌ثمر رساند: نخستین گل او در بازی‌های گروهی مقابل یونان[۱۲۵] و گل دوم او مقابل هلند در مرحلهٔ نیمه‌نهایی بود.[۱۲۶] با گل او به هلند، پرتغال به مرحلهٔ پایانی راه‌یافت؛ اما در نهایت از یونان شکست‌خورد و نایب‌قهرمان شد.[۱۲۷] در همان سال، با تیم ملی خود در بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۰۴ شرکت‌کرد.[۱۲۸][۱۲۹] جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴
رونالدو در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴[۱۳۰]، نخستین گل ملی خود را در مرحلهٔ گروهی مقابل یونان به‌ثمر رساند و پرتغال بازی را ۱–۲ از یونان باخت.[۱۳۱] او دومین گل ملی خود را نیز در نیمه‌نهایی این مسابقات مقابل هلند به‌ثمر رساند و پرتغال بازی را ۱–۲ از هلند برد.[۱۳۲] او در ستارگان تیم‌های فینالیست جام ملت‌های اروپا، با به‌ثمر رساندن دوگل از نامزدهای برجسته به‌شمار می‌رفت.[۱۲۷] او هم‌چنین نمایندهٔ پرتغال در المپیک تابستانی ۲۰۰۴ بود.[۱۳۳][۱۳۴] جام جهانی ۲۰۰۶
رونالدو در مقدماتی جام جهانی فوتبال، دومین گلزن برتر اروپا با به‌ثمر رساندن هفت‌گل بوده‌است.[۱۲۷] او نخستین گل خود در جام جهانی فوتبال را در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان مقابل تیم ملی فوتبال ایران در یک ضربهٔ پنالتی به‌ثمر رساند.[۱۳۵]
در مرحلهٔ یک‌چهارم نهایی جام جهانی ۲۰۰۶، رونالدو مقابل تیم ملی فوتبال انگلستان و هم‌باشگاهی خود در منچستر یونایتد، وین رونی بازی‌کرد. رونی بر روی مدافع پرتغال، ریکاردو کاروالیو خطاکرد؛ با رونالدو درگیر شد و توسط داور اخراج‌شد. رسانه‌های انگلیسی بر این باورند که رونالدو پس از کارت قرمز گرفتن رونی، به‌داور بازی، هوراسیو الیزوندو اعتراض کرده‌است؛ اما پس از اخراج رونی به نیمکت پرتغال چشمک زده‌است و این مسئله کمی مشکوک به‌نظر می‌رسد. پس از مسابقه، رونالدو اصرار داشت که رونی دوست او بوده‌است.[۱۳۶] در ۴ ژوئیه، الیزوندو اعلام کرد که اخراج رونی به علت درگیری او با رونالدو نبوده‌است.[۱۳۷]
واکنش‌های رسانه‌های انگلیسی سبب شد رونالدو، منچستر را ترک‌کند.[۱۳۸] او در مصاحبه با یک روزنامهٔ ورزشی اسپانیایی به‌نام مارکا گفته‌است که قصد دارد به رئال مادرید بپیوندد.[۱۳۹] فرگوسن دستیار پرتغالی خود، کارلوس کیروش را پیش رونالدو فرستاد تا ذهنیت او را عوض‌کند.[۱۴۰][۱۴۱] سرانجام، رونالدو در آوریل ۲۰۰۷ قراردادی پنج‌ساله با منچستر امضاکرد.[۱۴۲]
پرتغال در نیمه‌نهایی جام جهانی ۲۰۰۶، از تیم ملی فوتبال فرانسه شکست‌خورد[۱۴۳] و در مرحلهٔ رده‌بندی نیز از میزبان بازی‌ها، آلمان شکست‌خورد و به‌مقام چهارم نائل‌آمد.[۱۴۴] رونالدو شانس کسب جایزهٔ بهترین بازیکن جوان سال را با رایانامههای مبارزاتی انگلیسی‌ها از دست داد. رأی‌گیری آنلاین فقط تحت تأثیر تعداد آرا انجام نمی‌گیرد؛ بلکه، گروه مطالعات فیفا به مطالعات فنی می‌پردازند و آن زمان، لوکاس پودولسکی از تیم ملی فوتبال آلمان را لایق کسب این جایزه دانستند.[۱۴۵] رونالدو در بازی پرتغال و برزیل در ورزشگاه امارات، ۶ فوریه ۲۰۰۷. روزی که او نخستین‌بار بازوبند کاپیتانی پرتغال را بر بازوی خود بست.
رونالدو یک روز پس از تولد ۲۲ سالگی خود، در یک بازی دوستانه میان پرتغال و برزیل، برای نخستین‌بار در تاریخ ۶ فوریه ۲۰۰۷، بازوبند کاپیتانی تیم ملی خود را بر بازو بست.[۱۴۶] این کاپیتانی به‌شکل مستقیم توسط رئیس کنفدراسیون فوتبال پرتغال، کارلوس سیلوا دو روز پیش از مرگ خود صادر گردیده‌بود. لوئیس فیلیپه اسکولاری می‌گوید:«آقای سیلوا از من خواست تا [رونالدو] را به‌عنوان کاپیتان پرتغال برگزینم... [او] بیش از حد جوان بود، اما آقای سیلوا از من درخواست‌داشت و هم‌اکنون دیگر پیش ما نیست. »[۱۴۷] جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸
رونالدو هشت گل برای پرتغال در مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ به‌ثمر رساند[۱۴۸] و در پشت فوتبالیست لهستانی، اوزیبیوس اسمولارک جای‌گرفت؛ اما در مسابقات جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸، فقط ۱ گل مقابل تیم ملی فوتبال آلمان در یک‌چهارم نهایی به‌ثمر رساند.[۱۴۹] هنگامی که کارلوس کیروش به‌عنوان سرمربی جدید پرتغال در ژوئیه ۲۰۰۸ برگزیده‌شد،[۱۵۰] رونالدو را به‌عنوان کاپیتان تیم ملی پرتغال منصوب‌کرد.[۱۵۱]
رونالدو هم‌چنین به‌عنوان مرد بازی پرتغال و جمهوری چک در گروه A جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ برگزیده‌شد.[۱۵۲] جام جهانی ۲۰۱۰
در ۱۵ ژوئن ۲۰۱۰، پرتغال در افتتاحیهٔ جام جهانی، مقابل ساحل عاج بازی‌کرد و با انجام یک خطا بر روی گای دمل، از داور کارت زرد گرفت. روز بعد، پرتغال با فیفا تماس‌گرفت و درخواست‌کرد که کارت زرد رونالدو را ببخشد؛ اما درخواست پرتغال توسط فیفا ردشد.[۱۵۳]
رونالدو در هرسه بازی پرتغال در گروه G جام جهانی، به‌عنوان بهترین بازیکن میدان برگزیده‌شد..[۱۵۴][۱۵۵][۱۵۶] او در مسابقات جام جهانی ۲۰۱۰، فقط یک گل مقابل کره شمالی در ۲۱ ژوئن به‌ثمر رساند.[۱۵۷] این بازی را پرتغال ۰–۷ از کرهٔ شمالی برد. این گل، نخستین گل ملی او پس از ۱۶ ماه بوده‌است.[۱۵۸] سرانجام، پرتغال توسط اسپانیا در مرحلهٔ یک‌هشتم نهایی حذف‌شد.[۱۵۹] جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ رونالدو در بازی پرتغال و آلمان در جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲
رونالدو هفت گل برای پرتغال در مرحله مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ به‌ثمر رساند؛ از جمله، دو گل مقابل بوسنی و هرزگوین در مرحلهٔ پلی‌آف به‌ثمر رساند. در قرعه‌کشی جام ملت‌های اروپا، پرتغال به‌همراه هلند، دانمارک و آلمان در گروه B موصوف به گروه مرگ قرارگرفت.[۱۶۰] در مصاحبه با مجلهٔ ورزشی کیکر، رونالدو اظهار داشت:«من با این زندگی حرفه‌ای سراسر فوتبالی که دارم، برای پرتغال یک غنیمت محسوب می‌شود. »[۱۶۱][۱۶۲][۱۶۳][۱۶۴]
پس از شکست مجدد پرتغال مقابل آلمان، رونالدو مورد انتقاد قرارگرفت و بر اثر ناامیدی و اشتباهات خود در بازی و پیاده‌روی در زمین، پس از پایان مسابقه، بدون تشکر از هم‌تیمی‌های خود به اتاق‌های پرتغال رفت. هم‌تیمی او، نانی بیان‌کرده‌است:«او خشمگین زمین را ترک‌کرد و نیاز به درمان دارد. او به‌خوبی کار تیمی را انجام‌داد و به‌شدت تحت فشار بوده‌است و به‌زودی منتقدان خود را ساکت خواهدکرد. » لوئیس فیگو باتوجه به انتقاد از رونالدو و رفتار او، بیان‌کرد:«او باید همیشه کاپیتان موفقی برای تیم ملی خود باشد؛ اگرچه این نتیجه حاصل شده‌است. »[۱۶۵]
در طول مسابقهٔ پرتغال و دانمارک، هرگاه توپ به‌پای رونالدو می‌رسید، طرفداران دانمارک شعار می‌دادند و نام لیونل مسی را تکرار می‌کردند. او دو فرصت عالی و یک فرصت معمولی را ازدست‌داد و ناامید شد.[۱۶۶] در پاسخ به پرسش دربارهٔ شعارهای مسی، رونالدو گفت: « آیا می‌دانید که لیونل مسی در این زمان، سال گذشته کجا بوده‌است؟ آیا می‌دانید؟ او با کشور خود در کوپا آمریکا ۲۰۱۱ بازی می‌کرد و از این جام حذف‌شد. مگر سرنوشت آرژانتین بهتر از پرتغال بود؟ مردم فکر می‌کنند که او بهترین بازیکن جهان است؛ این برای یک بازیکن بزرگ فوتبال جهان طبیعی‌است.[۱۶۷] »
فرصت‌ها و گل‌های رونالدو مشخص‌است. او می‌خواهد با تیم ملی خود به مسابقهٔ پایانی راه پیداکند و ثابت‌کند که بهترین بازیکن جهان است.[۱۶۸][۱۶۹] دیه‌گو آرماندو مارادونا، در فرصت رونالدو برای رساندن پرتغال به بازی پایانی.
در واپسین مسابقهٔ گروهی میان، رونالدو دو گل مقابل هلند به‌ثمر رساند و صعود پرتغال به مرحلهٔ بعدی را تضمین‌کرد. این بازی با پیروزی ۱–۲ پرتغال مقابل هلند به‌پایان رسید. او هم‌چنین دوبار در مسابقات گروهی، به‌عنوان بهترین بازیکن میدان شناخته‌شد.[۱۷۰][۱۷۱]
رونالدو برای عملکرد خود مقابل جمهوری چک در مرحلهٔ یک‌چهارم نهایی، مورد تقدیر قرارگرفت. روی ارسال توپ ژوآئو موتینیو و ضربهٔ سر رونالدو، پرتغال بازی را ۰–۱ مقابل جمهوری چک برد و به نیمه‌نهایی راه‌یافت. او پس از به‌ثمر رساندن گل، جلوی دوربین دوید و ریش‌خندان شعار مسی را داد.[۱۷۲][۱۷۳]
او شانس‌های متعددی را برای پرتغال مقابل اسپانیا در نیمه‌نهایی ازدست‌داد؛ اما، سه‌بار شوت او به تیر دروازه برخورد کرد[۱۷۴] و بهترین شانس خود را در دقیقهٔ ۹۰ ازدست‌داد.[۱۷۵] این بازی با ضربات پنالتی به‌سود اسپانیا خاتمه‌یافت. رونالدو نامزد شده‌بود تا پنجمین ضربهٔ پنالتی پرتغال را بزند و پرتغال با شوت او به مسابقهٔ پایانی برسد؛ اما، نوبت به او نرسید و پرتغال در ضربات پنالتی از اسپانیا شکست‌خورد.[۱۷۶] سرمربی پرتغال، پائولو بنتو گفت:«این طرح من بوده‌است که رونالدو پنجمین ضربه را بزند و پرتغال با ضربهٔ او، به مسابقهٔ پایانی برسد. »[۱۷۷][۱۷۸]
رونالدو پیش از مسابقات و در طول آن، بارها و بارها به‌خصوص توسط دیه‌گو آرماندو مارادونا مورد ستایش قرارگرفت. مارادونا گفته‌است:«رونالدو بهترین بازیکن بر روی این سیاره‌است و هم‌میهنان او، باید برای او یک بنای تاریخی در لیسبون بسازند. »[۱۶۹][۱۷۹] رونالدو به‌همراه پنج بازیکن دیگر، جزء بهترین گلزنان مشترک این جام با سه گل قرارگرفت؛ اگرچه فرناندو تورس، کفش طلای اروپا را به‌دست آورد.[۱۸۰] ۲۰۱۲–۲۰۰۶ گل‌های ملی گل تاریخ ورزشگاه کشور گل چندم نتیجه بازی جام یا نوع بازی ۱ ۱۲ ژوئن ۲۰۰۴ ورزشگاه دراگائو، پورتو، پرتغال یونان ۱ ۲–۱ جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴ ۲ ۳۰ ژوئن ۲۰۰۴ ورزشگاه خوزه آلوالد، لیسبون، پرتغال هلند ۱ ۱–۲ جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴ ۳ ۴ سپتامبر ۲۰۰۴ ورزشگاه اسکونتو، ریگا، لتونی لتونی ۱ ۲–۰ مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان ۴ ۸ سپتامبر ۲۰۰۴ ورزشگاه دکتر ماژلان پسوآ، لییرا، پرتغال استونی ۱ ۴–۰ مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان ۵ ۱۳ اکتبر ۲۰۰۴ ورزشگاه خوزه آلوالد، لیسبون، پرتغال روسیه ۲ ۱–۷ مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان ۶ ۱۳ اکتبر ۲۰۰۴ ورزشگاه خوزه آلوالد، لیسبون، پرتغال روسیه ۴ ۱–۷ مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان ۷ ۱۷ نوامبر ۲۰۰۴ ورزشگاه جوسی بارتل، لوکزامبورگ، لوکزامبورگ لوکزامبورگ ۲ ۵–۰ مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان ۸ ۴ ژوئن ۲۰۰۵ ورزشگاه دا لوز، لیسبون، پرتغال اسلواکی ۲ ۲–۰ مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان ۹ ۸ ژوئن ۲۰۰۵ ورزشگاه آ. لی کوک آرنا، تالین، استونی استونی ۱ ۱–۰ مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان ۱۰ ۱ مارس ۲۰۰۶ ورزشگاه اسپریت آرنا، دوسلدورف، آلمان عربستان سعودی ۱ ۳–۰ دوستانه ۱۱ ۱ مارس ۲۰۰۶ ورزشگاه اسپریت آرنا، دوسلدورف، آلمان عربستان سعودی ۳ ۰–۳ دوستانه ۱۲ ۱۷ ژوئن ۲۰۰۶ ورزشگاه کومرتسبانک آرنا، فرانکفورت، آلمان ایران ۲ ۰–۲ جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان ۱۳ ۷ اکتبر ۲۰۰۶ ورزشگاه بسا، پورتو، پرتغال جمهوری آذربایجان ۱ ۰–۳ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ ۱۴ ۷ اکتبر ۲۰۰۶ ورزشگاه بسا، پورتو، پرتغال جمهوری آذربایجان ۳ ۰–۳ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ ۱۵ ۱۵ نوامبر ۲۰۰۶ ورزشگاه سیدید د کویمبرا، کویمبرا، پرتغال قزاقستان ۲ ۰–۳ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ ۱۶ ۲۴ مارس ۲۰۰۷ ورزشگاه خوزه آلوالد، لیسبون، پرتغال بلژیک ۲ ۰–۴ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ ۱۷ ۲۴ مارس ۲۰۰۷ ورزشگاه خوزه آلوالد، لیسبون، پرتغال بلژیک ۴ ۰–۴ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ ۱۸ ۲۲ آگوست ۲۰۰۷ ورزشگاه هنراپتاکن، ایروان، ارمنستان ارمنستان ۱ ۱–۱ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ ۱۹ ۸ سپتامبر ۲۰۰۷ ورزشگاه دا لوز، لیسبون، پرتغال لهستان ۲ ۲–۲ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ ۲۰ ۱۷ اکتبر ۲۰۰۷ ورزشگاه مرکزی آلماآتی، آلماآتی، قزاقستان قزاقستان ۲ ۱–۲ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ ۲۱ ۱۱ ژوئن ۲۰۰۸ ورزشگاه ژنو، ژنو، سوئیس جمهوری چک ۲ ۳–۱ جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ ۲۲ ۱۱ فوریه ۲۰۰۹ ورزشگاه آلگرو، فارو، پرتغال فنلاند ۱ ۰–۱ دوستانه ۲۳ ۲۱ ژوئن ۲۰۱۰ ورزشگاه کیپ تاون، کیپ‌تاون، آفریقای جنوبی کره شمالی ۶ ۰–۷ جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی ۲۴ ۸ اکتبر ۲۰۱۰ ورزشگاه دراگائو، پورتو، پرتغال دانمارک ۳ ۱–۳ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ ۲۵ ۱۲ اکتبر ۲۰۱۰ ورزشگاه لوگاردال‌اسوولار، ریکیاویک، ایسلند ایسلند ۱ ۳–۱ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ ۲۶ ۹ فوریه ۲۰۱۱ ورزشگاه ژنو، ژنو، سوئیس آرژانتین ۱ ۱–۲ دوستانه ۲۷ ۱۰ آگوست ۲۰۱۱ ورزشگاه آلگرو، فارو، پرتغال لوکزامبورگ ۲ ۰–۵ دوستانه ۲۸ ۲ سپتامبر ۲۰۱۱ ورزشگاه جی‌اس‌پی، نیکوزیا، قبرس قبرس ۱ ۴–۰ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ ۲۹ ۲ سپتامبر ۲۰۱۱ ورزشگاه جی‌اس‌پی، نیکوزیا، قبرس قبرس ۲ ۴–۰ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ ۳۰ ۱۱ اکتبر ۲۰۱۱ ورزشگاه پارکن، کپنهاگ، دانمارک دانمارک ۱ ۱–۲ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ ۳۱ ۱۵ نوامبر ۲۰۱۱ ورزشگاه دا لوز، لیسبون، پرتغال بوسنی و هرزگوین ۱ ۲–۶ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ ۳۲ ۱۵ نوامبر ۲۰۱۱ ورزشگاه دا لوز، لیسبون، پرتغال بوسنی و هرزگوین ۳ ۲–۶ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ ۳۳ ۱۷ ژوئن ۲۰۱۲ ورزشگاه متالیست، خارکوف، اوکراین هلند ۱ ۱–۲ جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ ۳۴ ۱۷ ژوئن ۲۰۱۲ ورزشگاه متالیست، خارکوف، اوکراین هلند ۲ ۱–۲ جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ ۳۵ ۲۱ ژوئن ۲۰۱۲ ورزشگاه ملی ورشو، ورشو، لهستان جمهوری چک ۱ ۰–۱ جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ ۳۶ ۱۵ اوت ۲۰۱۲ ورزشگاه آلگرو، فارو، پرتغال پاناما ۲ ۰–۲ دوستانه ۳۷ ۷ سپتامبر ۲۰۱۲ ورزشگاه جوسی بارتل، لوکزامبورگ، لوکزامبورگ لوکزامبورگ ۱ ۱–۲ مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل زندگی شخصی
هنگامی که رونالدو ۲۰ سال داشت، پدر الکلی او در ۵۲ سالگی درگذشت؛ اما رونالدو الکل نمی‌نوشد و سیگار نمی‌کشد.[۱۸۱][۱۸۲][۱۸۳] در ماه مارس سال ۲۰۰۹، او صد هزار پوند به بیمارستانی اهدا کرد که سرطان مادرش را درمان کرده بود.[۱۸۴]
در سال ۲۰۰۷، زندگی‌نامهٔ او در کتابی به‌نام لحظات منتشر شد.[۱۸۵] یک فروشگاه پوشاک با نام CR7 (مخفف Cristiano Ronaldo و شمارهٔ پیراهن ۷) افتتاح‌شد.[۱۸۶] شعبهٔ دوم این فروشگاه نیز افتتاح‌شده و هم‌اکنون دو شعبه در لیسبون و مادیرا وجود دارد. او برای قربانیان زمین‌لرزه‌ای که در مادیرا رخ‌داد، در تیم منتخب مادیرا مقابل ماریتمو، پورتو و ناسیونال مادیرا بازی‌کرد.[۱۸۷] آمار و ارقام آمار باشگاهی به‌روزرسانی در ۶ نوامبر ۲۰۱۲. رونالدو لباس دوم خود را در فصل ۱۰–۲۰۰۹ رئال مادرید پوشیده‌است. باشگاه فصل لیگ[الف] جام حذفی جام یوفا لیگ قهرمانان اروپا دیگر بازی‌ها[ب] مجموع بازی گل بازی گل بازی گل بازی گل بازی گل بازی گل اسپورتینگ پرتغال ۲۰۰۲–۰۳ ۲۵ ۳ ۳ ۲ – ۳ ۰ ۰ ۰ ۳۱ ۵ مجموع ۲۵ ۳ ۳ ۲ – ۳ ۰ ۰ ۰ ۳۱ ۵ منچستر یونایتد ۲۰۰۳–۰۴ ۲۹ ۴ ۵ ۲ ۱ ۰ ۵ ۰ ۰ ۰ ۴۰ ۶ ۲۰۰۴–۰۵ ۳۳ ۵ ۷ ۴ ۲ ۰ ۸ ۰ ۰ ۰ ۵۰ ۹ ۲۰۰۵–۰۶ ۳۳ ۹ ۲ ۰ ۴ ۲ ۸ ۱ – ۴۷ ۱۲ ۲۰۰۶–۰۴ ۳۴ ۱۷ ۷ ۳ ۱ ۰ ۱۱ ۳ – ۵۳ ۲۳ ۲۰۰۷–۰۸ ۳۴ ۳۱ ۳ ۳ ۰ ۰ ۱۱ ۸ ۱ ۰ ۴۹ ۴۲ ۲۰۰۸–۰۹ ۳۳ ۱۸ ۲ ۱ ۴ ۲ ۱۲ ۴ ۲ ۱ ۵۳ ۲۶ مجموع ۱۹۶ ۸۴ ۲۶ ۱۳ ۱۲ ۴ ۵۵ ۱۶ ۳ ۱ ۲۹۲ ۱۱۸ رئال مادرید ۲۰۰۹–۱۰ ۲۹ ۲۶ ۰ ۰ – ۶ ۷ – ۳۵ ۳۳ ۲۰۱۰–۱۱ ۳۴ ۴۰ ۸ ۷ – ۱۲ ۶ – ۵۴ ۵۳ ۲۰۱۱–۱۲ ۳۸ ۴۶ ۵ ۳ – ۱۰ ۱۰ ۲ ۱ ۵۵ ۶۰ ۲۰۱۲–۱۳ ۳۱ ۳۱ ۶ ۶ – ۱۱ ۱۲ ۲ ۲ ۵۰ ۵۱ مجموع ۱۳۲ ۱۴۳ ۱۹ ۱۶ – ۳۹ ۳۵ ۴ ۳ ۱۹۶ ۱۹۹ مجموع ۳۵۳ ۲۳۰ ۴۸ ۳۱ ۱۲ ۴ ۹۷ ۵۱ ۷ ۴ ۵۱۷ ۳۲۰ آمار ملی به‌روزرسانی در ۱۶ اکتبر ۲۰۱۲[۱۸۸] رونالدو در بازی با آرژانتین در ۹ فوریه ۲۰۱۱ تیم ملی سال بازی گل پرتغال ۲۰۰۳ ۲ ۰ ۲۰۰۴ ۱۶ ۷ ۲۰۰۵ ۱۰ ۲ ۲۰۰۶ ۱۴ ۶ ۲۰۰۷ ۱۰ ۵ ۲۰۰۸ ۸ ۱ ۲۰۰۹ ۷ ۱ ۲۰۱۰ ۱۱ ۳ ۲۰۱۱ ۹ ۷ ۲۰۱۲ ۱۳ ۵ مجموع ۱۰۰ ۳۷ آمار کلی به‌روزرسانی در ۱۶ نوامبر ۲۰۱۲ مسابقات بازی گل میزان گل در هر بازی باشگاهی ۴۸۳ ۲۸۷ ۰٫۵۹ ملی ۱۰۰ ۳۷ ۰٫۳۷ المپیک ۳ ۱ ۰٫۳۳ مجموع ۵۸۶ ۳۲۵ ۰٫۵۵ جوایز جوایز زیر، تنها بخشی از جوایز کریستیانو رونالدو است. رونالدو (چپ) و مسی (راست) در بازی پرتغال و آرژانتین، ۹ فوریه ۲۰۱۱ ترکیب پرتغال در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴. رونالدو کنار دروازه‌بان، ادواردو کاروالیو و پپه دیده می‌شود. تیم ملی پرتغال جام ملت‌های اروپا:نایب‌قهرمانی (۱): ۲۰۰۴جام جهانی:مقام چهارم (۱): ۲۰۰۶ اسپورتینگ لیسبون سوپرجام پرتغال:قهرمانی (۱): ۲۰۰۲ منچستر یونایتد لیگ برتر:قهرمانی (۳): ۰۷–۲۰۰۶، ۰۸–۲۰۰۷، ۰۹-۲۰۰۸نایب‌قهرمانی (۱): ۰۶-۲۰۰۵ جام حذفی:قهرمانی (۱): ۰۴–۲۰۰۳نایب‌قهرمانی (۲): ۰۴–۲۰۰۵، ۰۷-۲۰۰۶ کارلینگ کاپ:قهرمانی (۲): ۰۶–۲۰۰۵، ۰۹–۲۰۰۸ جام خیریه:قهرمانی (۲): ۲۰۰۷، ۲۰۰۸نایب‌قهرمانی (۱): ۲۰۰۴ لیگ قهرمانان اروپا:قهرمانی (۱): ۰۸–۲۰۰۷نایب‌قهرمانی (۱): ۰۹–۲۰۰۸ جام باشگاه‌های جهان:قهرمانی (۱): ۲۰۰۸ رئال مادرید تندیس رونالدو با عنوان پلازا رونالدو در مادرید لا لیگا:قهرمانی (۱): ۱۲–۲۰۱۱نایب‌قهرمانی (۲): ۱۰–۲۰۰۹، ۱۱–۲۰۱۰ کوپا دل ری:قهرمانی (۱): ۱۱-۲۰۱۰سوپرکوپا د اسپانیا:قهرمانی (۱): ۲۰۱۲نایب‌قهرمانی (۱): ۲۰۱۱ انفرادی جایزه براوو (۱): ۲۰۰۶کفش طلای اروپا (۲): ۲۰۰۸، ۲۰۱۱توپ طلای اروپا (۱): ۲۰۰۸بازیکن سال فوتبال جهان (۱): ۲۰۰۸جایزه پوشکاش فیفا (۱): ۲۰۰۹جایزه پیچیچی (۱): ۲۰۱۱جایزه آلفردو دی استفانو (۱): ۲۰۱۲
مسابقات دوستانه جام سانتیاگو برنابئو (۳): ۲۰۰۹، ۲۰۱۰، ۲۰۱۱جام فرانس بکن باوئر (۱): ۲۰۱۰ جستارهای وابسته الکس فرگوسنژوزه مورینیولیونل مسیتیم ملی فوتبال پرتغالباشگاه فوتبال رئال مادرید
زندگینامه یاس